Optreden Inner Strength in Heerde
Afgelopen zondagmiddag, 31 oktober, speelde Inner Strength in Buitencentrum
de Koerberg in Heerde. Marius Klein was erbij en stuurde spontaan onderstaande
recensie op.
-door Marius Klein-
Op een heerlijke zondagse herfstdag speelt Inner Strength in
het bosrijke Heerde. Een plek waar goed toeven is. De klanken van Inner
Strength komen mij al nader wanneer ik de zaal binnen kom. Voor mij
de 3e keer dat ik ze hoor. De band is aanzienlijk beter geworden het afgelopen
jaar. Het zit muzikaal steeds beter in elkaar. De bandleden raken steeds
meer op elkaar ingespeeld. Met de nieuwe violiste Cora is de band
duidelijk voller van geluid geworden.
De jongens van Inner Strength weten wat voor geluid ze willen
maken. Een eigen geluidsman is dan ook echt nodig. Achter in de zaal klonken
de instrumenten redelijk. De stemmen waren voor mij te veel op de achtergrond.
Het lijkt of de band daarvoor kiest. De geluidsman had soms moeite om de
balans te vinden. Er is een duidelijk verschil tussen de Amerikaanse en
Europese manier van zang versterking. Wij Europeanen laten in de folkmuziek
de zang gelijke tred houden met het geluid van de instrumenten waardoor
de zang soms niet te volgen is. In de Amerikaanse stijl ligt de zang er
veel meer bovenop. Dat miste ik vandaag bij Inner Strength. Ook
bij mensen om mij heen valt het op. De dames zingen prachtig maar vallen
soms in het niet bij de instrumenten. Jammer, daar mogen ze van mij nog
wel wat aan doen.
Er klonken prachtige instrumentencombinaties: bouzouki, digeridoo en
viool. Een genot om naar te luisteren. Wat kunnen die jongens musiceren.
Wat een goede muzikale ideeën hebben ze. Dat verdient een pluim.
Naast me zit iemand die zich verschrikkelijk stoort aan de drums. Veel
te hard. Ik moet hem daar gelijk in geven. Het drumstel is in de folkwereld
niet een geëigend instrument. Men bedient zich meer van percussie.
Gezien hun grote voorbeelden als Loreena McKennitt en Flairck
zouden ze dat moeten weten. Ook ik vind dat het drumstel het lied of de
tune soms compleet doodslaat. Jammer. De andere instrumenten worden door
het geweld van Geert overstemd.
Wat Inner Strength siert is dat ze veel eigen composities spelen.
En ze durven daar ook voor uit te komen. Er zijn stukken die oorstrelend
zijn. Het publiek weet de muziek op zijn waarde te schatten en vindt het
mooi. Dat is belangrijk. Er waren mensen die ervan genoten hadden. Anderen
gingen eerder weg omdat het geluid te hard was in een kleine ruimte. Iedereen
had zo zijn eigen mening.
De middag vloog voorbij op de Koerberg. En voor mij? Ik heb met vlagen
genoten van de muziek van Inner Strength. Ik dank dat ze nog ver
kunnen komen. Toch zullen ze als band keuzes moeten maken: presentatie,
slagwerk, geluid. Dit kun je alleen doen door veel te oefenen en op te
treden. Laten we hopen dat Inner Strength niet vervalt tot een halve
popband die soms wat Folk-achtige muziek speelt. Aan de hoeveelheid instrumenten
zal het niet liggen. Ze durven. Dat vind ik knap.
|